بررسی عوامل موثر در افزایش و یا کاهش بقای پیوند کلیه بر اساس مطالعات ‌مروری مقالات انتشار یافته در بین سال‌های 2000 تا 2014 ‌

سابقه و هدف: پیشرفت‌های حاصله در خصوص داروهای ضدسیستم ایمنی، بقای کوتاه مدت پیوندکلیه را افزایش داده، ولی بقای طولانی مدت، بهبود چندانی نداشته است. در راستای افزایش مدت بقای پیوندکلیه، لازم است عوامل تاثیرگذار را شناسایی کرد. هدف این مطالعه، بررسی مطالعاتی است که به شناسایی عوامل موثر بر بقای پیوند‌کلیه (قبل از انجام عمل پیوند) پرداخته‌اند. روش بررسی: برای یافتن مستندات مرتبط، پایگاه داده‌های علمی، مورد جستجو قرار گرفت و بیش از دویست مستند بررسی شد. ابتدا عناوین یافته شده از نظر ارتباط موضوعی بررسی و در مرحله بعد چکیده از نظر ارتباط با هدف پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل منابع نیز بر اساس اهداف مطالعه، مستند بودن و پشتوانه منابع آن انجام شد، در نهایت شصت مقاله بررسی شد. یافته­ها: بر اساس میزان فراوانی هر یک از عوامل محاسبه شده، سن اهداکننده و گیرنده، وضعیت اقتصادی ‌اجتماعی، نوع داروی سرکوبگر سیستم ایمنی، تطابق‌HLA، مدت زمان لیست انتظار پیوند، اهداکننده جسد یا زنده، دهه زمانی انجام پیوند، مدت زمان ایسکمی سرد و واکنش آنتی‌بادی با پنل، با فراوانی بالاتری نسبت به سایر عوامل در بقای پیوند کلیه موثر شناخته شدند. نتیجه­ گیری: تاثیر تعدادی از عوامل بر بقای پیوند‌کلیه مورد تایید اکثر پژوهش‌ها بود، ولی در رابطه با برخی عوامل، در بین پژوهشگران اتفاق نظر وجود ندارد. جهت رفع این مشکل، مطالعه بر روی داده‌های بین‌المللی و همچنین بررسی پژوهش‌های صورت گرفته به روش متاآنالیز، جهت شناخت دقیق‌تر عوامل موثر بر بقای پیوند‌کلیه، پیشنهاد می‌شود. واژگان کلیدی: پیوندکلیه، بقای پیوندکلیه، عوامل موثر بر بقای پیوندکلیه.